Hier zijn we weer!

Hallootjes allemaal!

De opvoering van "You are my sunshine" vorige week was de grootste flop ooit. Alle, t is te zeggen, ineens was de leerkracht van onze kleuterschool, Sista Rosa, opgedoken, geen idee waar ze plotseling vandaan kwam, maar zij vond het blijkbaar beter dat onze kleuters een paar van hun rats-uit-het-hoofd-geleerde-gedichten zouden opdreunen. Verschrikkelijk saai natuurlijk, de helft van de andere scholen had dat ook al gedaan, en zeker de manier waarop die kleuters dat dan opdreunen, onvoorstelbaar. Ik heb trouwens een paar van die gedichten overgeschreven, omdat ik ze jullie echt niet wil onthouden, maar ik zal ze in een ander bericht zetten.

Vorige week had CidGhana het lumineuze idee om een voetbalmatch te organiseren ipv de gebruikelijke 2-wekelijkse volunteermeeting. Staff tegen volunteers. Goe zot in dit weer hoor! Het voetbalveld was de max, een rode, stoffige zandvlakte, met af en toe een stuk beton tussen en de goal bestond uit 3 stokken. We zijn er volledig voor gegaan, maar uiteindelijk hebben we toch de duimen moeten leggen voor de Ghanese voetbalgoden. Eindstand: 2-1,toch wel een goede prestatie aangezien de volunteers met veel meer meisjes zijn dan jongens.

Dit weekend dan een beetje de toerist uitgehangen en naar het Mole National Park getrokken. Wat een verademing om even in de rustige natuur te zitten na zo'n drukke en hectische stad als Tamale. Een van de vrijwilligsters die hier ook in Tamale zat, is half Ghanese en haar vader heeft hier blijkbaar een buske, dat we dan met chauffeur en al meegekregen hebben. Aangezien het grootste gedeelte van de weg niet geasfalteerd was en vol putten zat, was dit busje een aangenaam alternatief voor de krakkemikkige Trotro die we anders hadden moeten nemen. Onderweg nog even gestopt bij de oudste moskee van Ghana die zich in Larabanga bevindt. Op zich wel sjiek dat die moskee daar al 600 jaar staat, maar toch wel helemaal anders dan ik ze me voorgesteld had. Ook nog langs de 'mystery stone' gereden, een steen die op mysterieuze wijze elke keer opnieuw terug op de plek kwam te liggen vanwaar hij eerder verwijderd was. Uiteindelijk hebben ze de weg die ze wilden aanleggen er dan maar rond gelegd.
Aangekomen in Mole een plonsje genomen in het zwembad bij het motel en een beetje de zonneklopper uitgehangen. Zondagochtend dan in alle vroegte aan een wandeling met ranger door het National Park begonnen. Na 5 minuten stappen hadden we al prijs en konden we een 6-tal olifanten van vrij dichtbij bewonderen! Immense beesten, echt sjiek om te zien :) Misschien ook wel een beetje angstaanjagend als de ranger ineens in paniek zegt dat we achteruit moeten gaan en zijn geweer laadt... Verder zijn we op de 2uur durende wandeling nog bavianen, antilopen en ongelooflijk lelijke zwijnen tegengekomen.

Op school alles ca va, af en toe een beetje frustrerend, maar de lach op de gezichtjes van de kleuters maakt veel goed... Gisteren maskers gemaakt met hen, alle, ik was van plan de oudste kleuters zelf hun masker (die ik getekend had op een kartonnen bordje) te laten uitknippen, maar toen ik merkte dat de koe en de olifant daardoor geen oren en geen slurf meer hadden, heb ik me maar bezig gehouden met het knipwerk en heb ik hen laten kleuren. Kleuren is relatief, want na 2 strepen getrokken te hebben in een ongelooflijk foute kleur vinden ze dat ze genoeg gekleurd hebben, maar ja. Mijn kleuters vinden het ook geweldig om op de foto te staan, dus heb ik hen allemaal hun masker aangedaan en dan een groepsfoto getrokken.

Gisteren bij Dorien, een belgische van een andere organisatie die hier in het weeshuis werkt, blijven slapen en vanmorgen pannenkoeken als ontbijt gekregen, whohohoo, applausje voor Dorien haar gastmama!

Goed, in het volgende bericht zet ik even de gedichten van mijn kleuterschool, remember wat de leeftijd van kleuters is als je ze leest!

Een dikke zoen voor iedereen aan de andere kant van het scherm en tot de volgende!